W sidłach perfekcjonizmu
Trochę czasu się zbierałam, by w końcu o tym napisać, bo tytuł mam już wpisany od kilku tygodni (okej, miesięcy), a w głowie pustka. Bo wiecie, musi to być tekst, który naprawdę będzie dobry, ale przecież wtedy zaprzeczałabym samej sobie - w końcu mam pisać o czymś, co generalnie jest złe i zupełnie niepotrzebne. Dlatego postaram się nic nie planować, nie wymyślać, tylko Wam o tym coś opowiedzieć, tak po prostu. Najłatwiej będzie mi opowiadać na własnym przykładzie, więc troszkę się przed Wami otworzę i coś opowiem, choć część z Was na pewno już to wie z mojego instagrama . Wiele zdjęć stamtąd znika, wiele też nigdy nie zostało dodanych, czego czasem strasznie żałuję (a tych usuniętych szczególnie!), bo przecież mam taką ładną siatkę, nie mogę tego zniszczyć zdjęciem, które ma więcej kolorów niż poprzednie. Nowi obserwatorzy nie przyjdą, jak zobaczą ten chaos. Ale czy to naprawdę jest takie ważne? Co z tego, że wszystkie zdjęcia są w niebieskim lub szarym odcieniu, a zrobiła
